ALMELO 1 SPEELT GELIJK TEGEN GRONINGEN 3
Op 9 November stond het fraaie affiche Almelo 1 – Groninger Combinatie (GC) 3 op het programma. Na de uitstekende start van het seizoen was er voor Almelo 1 nog geen vuiltje aan de lucht. Deze ronde zou het team het wel zonder captain Peter moeten doen, die Almelo tijdelijk had ingeruild voor een wat zonniger oord. Gelukkig was Ben bereid om weer eens mee te spelen in de hoofdmacht.
De eerste partij die een resultaat opleverde was die van ondergetekende. Voor deze speciale gelegenheid had GC 3 Jan Baljé, hun sterkste basisspeler die in de eerste twee rondes nog niet had gespeeld, meegenomen. Toen de opstellingen bekend werden gemaakt gingen mijn gedachten al snel terug naar het nazomervierkamptoernooi in Assen, waar ik dit jaar aan meedeed. Toen ik het tijdens dat toernooi op mocht nemen tijdens Jan speelde ik een beroerde opening, wat ertoe leidde dat Jan na de partij de volgende legendarische woorden sprak: “Het had me niet verbaasd als je na zet 11 had opgegeven”. Natuurlijk doet zo’n herinnering een beetje pijn, en het feit dat ik bovenstaande anekdote nog een keer hardop herhalen toen Jan zich “niet leek te herinneren” waar hij mij van kende hielp ook niet mee. 🙂
Enfin, de verhoudingen gelijk op scherp, alles klaar voor een revanche zou je denken. Niets bleek minder waar, deze partij hield ik het slechts 4 zetten langer vol dan de vorige, het resultaat was gelukkig beter; deze snelle remise betekende al een vroege ½-½ op het scorebord.
Dat onze wedstrijdleider de wedstrijd toen ook had kunnen stoppen en de matchpunten kon verdelen leek toen nog niet aan de orde. De partij van invaller Ben was de volgende die klaar was. Met een interessant ‘nieuwtje’ waarbij het paard aan de rand (dat is een schand) belandde, ontstond een complexe stelling. “Veel te ingewikkeld, ik schei ermee uit”, was het passende commentaar van onze ex-teamleider. Waar hij zulke stellingen in het verleden moeiteloos naar een saai remise-eindspel wist af te wikkelen bleek hij dit trucje even verleerd te zijn. Gelukkig maakte de Groninger een foutje, waardoor Ben met een brute aanval de koning van zijn tegenstander het centrum in joeg en de eerste winstpartij van de middag kon noteren.
Luttele seconden later gaf Alvin eeuwig schaak. De stelling die ontstond na de opening was erg lastig voor hem (al bleken onze meningen hierover te verschillen :)), maar Alvin wist op zijn manier toch tegenspel te creëren en de volgende remise af te dwingen, tussenstand 2-1 in het voordeel van de thuisploeg.
De resterende partijen gingen nu al vlotjes richting de 40e zet. Helaas moest Storm zijn meerdere erkennen in zijn ervaren Groningse tegenstander. Al vanaf de opening stond Storm onder druk en leek hij zich in allerlei bochten te wringen om onder de activiteit van wit uit te kunnen spelen. Dit lukte aardig, de lichte stukken konden worden geruild en een eventueel eindspel zag er niet slecht uit voor Storm. Helaas had wit te veel dreigingen rond de koning die in het midden van het bord opgesloten stond en bleek te stelling niet te houden tegen de zware stukken van wit.
De laatste partij die voor de ‘time control’ sneuvelde was die van Floris. Floris leek een modelpartijtje tegen de geïsoleerde pion te spelen, zoals je hem in de boekjes kan vinden. Langzaam de druk op de ‘isolani’ verhogen, de goede stukken ruilen en de activiteit van de tegenstander binnen de perken houden. Helaas werd het toch wat krap in de tijd voor Floris en liet hij een kwaliteitsoffer toe, waarna zijn tegenstander vrij veel activiteit kreeg rond de witte koning. De Groninger plaatste een tactisch remise-aanbod wat Floris gezien de tijdssituatie maar aannam, dit bracht de tussenstand op een spannende 2½-2½.
Marcel en Edwin speelden een schijnbaar tegengestelde partij. Na de opening leek Marcel wat beter en Edwin wat slechter te staan. In het middenspel draaide dit echter om en kwam Marcel in een lastig eindspel en Edwin in een voordelig eindspel terecht. Edwin bleef lang pushen en proberen, maar uiteindelijk wist zijn taaie tegenstander toch remise te maken. De tegenstander van Marcel wist het paardeindspel met een extra pion netjes af te maken, waardoor de volle buit (2 matchpunten) er niet meer in zat voor Almelo, de tussenstand was namelijk 3-4!
En dan last but not least was Yannic nog aan het strijden voor het matchpunt. In een gecompliceerde partij waarin hij al erg vroeg zijn paard aan de rand (wat een schand) zette, ging het op en neer, met een kwaliteitsoffer dat werd beantwoord door een dame offer. Het leek alsof de spectaculaire partij uit zou doven rond de tijdcontrole, maar Yannic smeet er vlak voor de 40e zet nog een paard tegenaan om de partij in leven te houden. In een 75-zetten durende partij kwam het uiteindelijk op een eindspel dame+pion tegen toren+paard terecht waar de Groninger eerst het paard verloor door overgebleven pion te slaan en later ook zijn toren kon inleveren!
Yannic bepaalde na deze marathonpartij de eindstand op een zwaarbevochten 4-4, waardoor de Groningers met een matchpuntje naar het hoge noorden terugreisden. Een leuk feitje: dit was mijn 23e KNSB-wedstrijd voor Almelo, en het is de eerste keer in deze 23 wedstrijden dat we gelijk spelen!
Almelo 1 staat nu op een mooie 3e plaats en lijkt al redelijk veilig te zijn voor het alom gevreesde degradatiespook. Tijdens de volgende ronde (alweer gepland op 23 november) neemt Almelo 1 het in de Achterhoek op tegen WSG 1. Hopelijk brengt de derde SBO-kraker van dit seizoen een vergelijkbaar resultaat als de vorige (beide 5-3 winst) met zich mee!
MK
