ALMELO 1 PAKT DE VOLLE BUIT TEGEN STAUNTON 1
Klasse 3A in de KNSB-Competitie betekent tegenwoordig dat je het maar liefst 3 maal op mag nemen tegen een team uit Groningen. Dit is geen grote verrassing gezien het grote clubaanbod in de Martinistad, waar er voor elke schaker wel wat wils is. Nadat Almelo 1 het in de 3e ronde op mocht nemen tegen de grootste van het stel, Groninger Combinatie, was het nu in de 5e ronde de beurt aan de oudste club, namelijk Staunton. Omdat het drieluik tegen de Groningse clubs met een 4-4 gelijkspel werd gestart en het sterkste team (de Spassky’s) nog wacht, is het zaak om deze wedstrijd tegen Staunton in ieder geval niet te verliezen.
In de literatuur heeft het tweede deel van een trilogie vaak als taak om een brug te slaan tussen het eerste en het derde deel van de serie. Er komt een extra verdieping van het verhaal, personages weten zich te ontwikkelen en met een open einde wordt er toegebouwd naar de climax in het afsluitende deel.
Zo begon het verhaal van Almelo 1 ook al met flink wat verdieping. In de afgelopen paar rondes werden een behoorlijk aantal snelle remises gespeeld (waar ondergetekende ook meer dan eens schuldig aan was), maar de snelle remises bleven uit. Het duurde dan ook even voordat de eerste uitslagen binnenkwamen. Teamleider Peter mocht het op 4 opnemen tegen één van de twee talenten van Staunton. Zijn jonge tegenstander heeft dit seizoen een heel knappe 3½ uit 4 gehaald, maar tegen de kopman van Almelo kwam het niet uit de verf. Peter pakte flink wat ruimte en wist ergens een stuk te winnen, dat voordeel gaf hij niet meer weg en hij noteerde alweer zijn derde winstpartij van het seizoen (en een TPR van 2300!).
Toen de ban was gebroken kwam er ook een aantal andere partijen ten einde. Supersub Martin had op 1 een lastige partij tegen het andere jeugdtalent van Staunton en leek flink onder druk te staan in een dubbel paardeneindspel met een pion minder. Om de gevaarlijke randpion te kunnen promoveren offerde de Groninger een tweetal pionnen, gelukkig was Martin net op tijd terug met het paard om eeuwig schaak te kunnen geven en werd het punt gedeeld (1½-½).
Niet veel later wist Yannic op 3 een punt aan het totaal toe te voegen. Het leek er al op dat zijn koningsaanval beslissend zou zijn, maar op het eerste gezicht leek de Groninger met de witte stukken nog wel wat tegenspel te hebben. Dit bleek echter een beoordelingsfout van ondergetekende te zijn, want na een stuk of 3 zetten kon Yannic het volgende punt al bijschrijven en leek Almelo al voorzichtig af te gaan op een prima score (2½-½).
Na zijn belangrijke en knappe overwinning in Winterswijk mocht Floris het op 2 opnieuw opnemen tegen de sterkste speler van de Groningers, die al een flink aantal sterke spelers had verslagen dit seizoen. Floris hanteerde een op het eerste gezicht wat voorzichtige aanpak, maar wist ook handig uit de problemen te blijven. Het evenwicht is volgens mij nooit echt verbroken en een remise was het logische, maar ook goed verdiende, resultaat (3-1).
Met een 3-1 tussenstand en eigenlijk op elk bord een prima stelling leek Almelo een makkelijke overwinning te boeken, maar toen zet 40 (de tijdcontrole) in de buurt kwam vielen er toch twee borden de verkeerde kant op, waardoor Staunton weer op gelijke hoogte kwam. Storm en Edwin hadden op 6 en 7 allebei een prima stelling opgebouwd en leken erg prettig spel te hebben. Toch wisten de Groningers hier wat rommelkansjes in de tijdnood te vinden en die ook te benutten, waardoor Almelo op deze borden met lege handen achterbleef (3-3).
Toen de rook enigszins optrok bleken er op 5 en op 8 twee toreneindspelen overgebleven te zijn. De heren schakers konden eens goed voor deze toch wel ingewikkelde stellingen gaan zitten met het extra halfuur dat er bijgekomen was. Op 8 had Alvin een toreneindspel met drie pionnen elk, maar een veel actievere koning en toren. Alvin wist de winstkansen goed te benutten en liet zijn tegenstander met lege handen achter waarmee de stand op 4-3 kwam, Almelo sowieso al een matchpunt binnen had en ondergetekende de eindstand zou mogen bepalen.
En ook dit toreneindspel op 5 werd gewonnen door Almelo. In een toreneindspel met twee pionnen meer was er toch wel een duidelijk verschil tussen de twee torens, die van mijn tegenstander was erg actief en gevaarlijk in combinatie met de vrijpion. Gelukkig kon ik met mijn extra pionnen zo ver oprukken dat het niet meer te houden was voor de Groninger, hij zijn toren moest offeren om te promoveren en mijn vrijpion inmiddels al op de 2e rij stond. Rond een uurtje of 6 viel de uiteindelijke beslissing en kwam de eindstand hiermee op een mooie 5-3 overwinning.
Almelo mag zich tegenwoordig weer met de bovenste plaatsen in de ranglijst bemoeien en in de volgende ronde staat de kraker, tevens het sluitstuk van de Groninger-trilogie, tegen de Spassky’s (de koplopers) op het programma. Als dat geen goede cliffhanger is om dit tweede deel af te sluiten…
MK
